Φαντασμαγορεύσεις με Φραπέ σε ρυθμούς Επανάστασης.

Σήμερα στων Εξωβουλευτών την όχθη φοράμε τα καλά μας, και κάνουμε Επαναστατική εκπομπή Ραδιοφώνου 12:00 με 14:00 με ένα Φραπέ στο χέρι.
Με την πανέμορφη φωνή της Καλλιόπης Βέτα να μαγεύει ακόμα τα αφτιά μας. Και με εθνική περηφάνια (και διεθνή περιφάνια) για τα καράβια που θα σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας, πίνουμε ακόμα μια φορά το Φραπέ μας πάνω σε ένα καράβι για την Γάζα, χορεύοντας σε ρυθμούς... επαναστατικούς...

Παρελάσεις(??)

Από την ομάδα Πατρίδα μας όλη η Γη

Ανακοίνωση για την επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση

Ο Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δ. Σ. Θεσσαλονίκης του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ, με αφορμή την άνωθεν επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση για δεύτερη συνεχή χρονιά, παρά τη διαφορετική μας άποψη, θεωρώντας ότι οι παρελάσεις δεν βρίσκουν ούτε καν στοιχειώδες έρεισμα σε οποιαδήποτε επιστημονική παιδαγωγική προσέγγιση και αντιβαίνουν κατάφωρα τις αρχές του σεβασμού της διαφορετικότητας, της ειρήνης και των ίσων δικαιωμάτων, που το σύγχρονο σχολείο καλείται να υπηρετήσει, αποφάσισε μέσα από τη δημοσιοποίηση αυτού του κειμένου να καταθέσει τις επιστημονικές- παιδαγωγικές του αντιρρήσεις σχετικά με το ρόλο των μαθητικών παρελάσεων συνολικά*.

Μικρό ιστορικό

25η Μαρτίου 1821: Ολα αυτά για το τίποτα;

Καθώς έβλεπα τις πρόβες για την 25η Μαρτίου, σκέφτηκα "Τι έγινε αυτός ο Έλληνας που δεν αντέχει την σκλαβιά, το κλέψιμο και το χρέος; Αυτά τα κλεφτρόνια που κλέψαν αυτό το τόπο έχουν καθαρή συνείδηση;"

Αυτό που σκέφτηκα μπορεί να είναι μικρό αλλά έχει μεγάλη ιστορία από πίσω του, έχει το πόλεμο για την ελευθεριά μας, έχει τον κόπο των Ελλήνων, την όμορφη Ελλάδα και άλλα πολλά που δεν μπορεί κανείς μας να φανταστεί.

Μικρή ανάρτηση αλλά λέει πολλά.

Για να μη ξεχνιόμαστε

Επειδή κάποιοι έχουν κοντή μνήμη, επιλεκτική αντίληψη και υποκειμενική ιστορική κατάρτιση:

(είχε ανέβει και σε παλιότερη σχετική ανάρτηση εδώ)



Αυτά από το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος», το πρώτο Σύνταγμα που ψήφισαν ελεύθερα οι επαναστατημένοι. Κάτι αναρχοάπλυτοι, ντε!

Ψηφίστε μας, είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους

Χωρίς σχόλια, το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό. Διαβάστε και το υπόλοιπο, να θυμηθείτε ξανά τί έλεγαν για να ψηφιστούν, έχει πλάκα.
Πρόγραμμα ΠΑΣΟΚ 2009
Σημ: η ανάρτηση αφιερωμένη σ' αυτούς που πιστεύουν ότι οι εκλογές φέρνουν αλλαγές.

Avatar, Τιτανικός, δακρυγόνα και ναπάλμ

Ο Άρης Χατζηστεφάνου... ζωγραφίζει για άλλη μια φορά με τρισδιάστατα χρώματα και καμβά τον παγκόσμιο χωροχρόνο.

Καρφί και πρόκα σε κάθε Καλαμπόκα. 19 χρόνια μετά.

Αναδημοσιεύω το βίντεο-ντοκουμέντο με αυτούσιο το σχόλιο του Πλάνητα (με τονισμένα από μένα σημεία), γιατί με αντιπροσωπεύει απόλυτα:



Κανείς δε θα το πει στα παιδιά μας στο σχολείο. Κανείς δε θα κάνει επετειακό αφιέρωμα στην τηλεόραση. Ο Τεμπονέρας θα ζει μόνο στη μνήμη όσων μπορούν ακόμη να ακούν και να μιλάνε πέρα από την γλώσσα που μας επιβάλλεται.

Τί λεγόταν πέρσι...

Ακούστε τον Άρη Χατζηστεφάνου στην εκπομπή «20 χρόνια ΣΚΑΪ» να ανασύρει από το αρχείο τραγικά και κωμικά κομμάτια της «έγκυρης δημοσιογραφίας» με θέμα τον Δεκέμβρη του 2008.

3 Δεκεμβρίου 1944: Ο «γηραιότερος blogger» θυμάται

Αναδημοσίευση από το μπλογκ του κυρ Αργύρη

3 Δεκέμβρη 1994. Ιστορική αποφράδα μέρα για το λαό της Αθήνας και κατ΄επέκταση στην ελληνική επικράτεια. Κάποιοι έχουν επιλέξει τον εμφύλιο και με διάφορα προσχήματα μεθοδεύουν την ανάφλεξή του. Μετά από 65 χρόνια είναι καιρός να ακουστούνε αλήθειες και την υποχρέωση αυτή την έχουν αυτοί που ασχολούνται και γράφουν ιστορία. Εμείς που έχουμε υποστεί τον εμφύλιο και βρισκόμαστε στο τέλος της ζωής μας ότι μπορούμε να προσφέρουμε με τη θύμησή μας και θεωρούμε χρήσιμο το εκθέτουμε. Εγώ θα εκθέσω στη γνώμη μουν και εάν κάνω λάθος να με διορθώσετε.

Ρουμανία 1989: μια επανάσταση, ή ένα πραξικόπημα;

Ακούστε τον Άρη Χατζηστεφάνου να διηγείται ιστορίες από την Ρουμανία του 1989, της ανατροπής του Τσαουσέσκου, μέχρι τη Ρουμανία του 2009, της συναυλίας της Μαντόνα. Προδομένες επαναστάσεις, πραξικοπήματα, φτώχεια και ακροδεξιά.

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. 36 χρόνια, η ίδια ιστορία...

Πολυτεχνεία του χτες και του σήμερα

Ακούστε τον Άρη Χατζηστεφάνου να διηγείται «Ιστορίες με ισχυρές δόσεις ποδοσφαίρου, τηλεοπτικών παιχνιδιών, εξεγέρσεων και απογοητεύσεων από το αρχείο του ραδιοφώνου του ΣΚΑΙ για την επέτειο του Πολυτεχνείου».

Προεόρτιο

Γιορτή, ρε, όχι μνημόσυνο, όπως το θέλουν, ψόφιο μέσα σε μουσειακή συντήρηση. Γιορτή για τις καρδιές που χτύπησαν σαν μία. Γιορτή γι' άλλη μια φορά να θυμηθούμε. Ότι πάνω από βιτρίνες κι ηρεμία - τα επουσιώδη δηλαδή - είναι η ελευθερία κι η ζωή. Ότι ο αγώνας μπορεί να καταστέλλεται προσωρινά, αλλά δεν τελειώνει ποτέ.

ΕΝΑΣ ΖΕΣΤΟΣ ΝΟΕΒΡΗΣ

...και ξαφνικά
πιάσαν οι ζέστες το Νοέβρη
καλοκαιριά
στην καρδιά του χειμώνα.

Άρωμα εκλογών με ολίγη…ναφθαλίνη

Ένα μικρό φλας μπακ στις εκλογές του Μάη του 1958 μέσα από αποκόμματα εφημερίδων της εποχής (με τον απαραίτητο βέβαια σχολιασμό).

Τότε που η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ) με τον Γιάννη Πασαλίδη βγήκε αξιωματική αντιπολίτευση κερδίζοντας 79 έδρες, αριθμός ρεκόρ στα χρονικά της ελληνικής αριστεράς.



Οι Μακεδόνες και οι Κυνηγοί Συνιστούν: Ψηφίσατε τους νέους βουλευτάς… Τόπο στα νιάτα! Αν και ο εικονιζόμενος δεν φαίνεται για πολύ νιάτο.



To 90% όσων ψήφισαν τον εικονιζόμενο στις εκλογές αυτές έχουν παραδώσει πια τα εκλογικά τους βιβλιάρια στον Άγιο Πέτρο.  Βλέπετε πέρασαν 51 χρονάκια από τότε… Ο ίδιος συνεχίζει ντούρασελ!



1000 και 4 Μεσσήνιοι  απευθύνουν έκκληση: « Σας εξορκίζουμε να  δώσετε τον αποκλειστικό σταυρό σας στο εκλεκτόν τέκνον της Πατρίδας μας, τον Πότην Τσιμπίδαρον»
Γκόρτσος… Γκόρτσος…!



Και μια εμπορική διαφήμιση με προεκλογικό ύφος.
Για τα κρασί συνήθως ισχύει ότι αν είναι φθηνό βαράει κατακέφαλα, αν είναι ακριβό βαράει στο πορτοφόλι .
Το ΒΕΟ όμως είναι το καλύτερο είναι και το φθηνότερο.
Απ΄αυτό κερνούσαν οι υποψήφιοι εθνοπατέρες τους ψηφοφόρους τους.

[Αναδημοσίευση από το «Allu Fun Marx»]

40 χρόνια από την κατάληψη της οδού Piccadilly 144 στο Λονδίνο

Καταληψίες απολαμβάνουν τον ήλιο στην είσοδο της κατάληψης Picaddilly 144. Η νηνεμία πριν την καταιγίδα της καταστολής.

Η «Λονδρέζικη Κομμούνα των Δρόμων» ("London Street Commune") ήταν μια από τις συλλογικότητες που γεννήθηκαν στην Ευρώπη μέσα στο πνεύμα του Μάη του '68. Κύριος στόχος τους ήταν η δράση υπέρ των αστέγων, που εκείνη την εποχή ο αριθμός τους γνώριζε αύξηση στο Λονδίνο.

Στον αριθμό 144 της οδού Piccadilly βρισκόταν ένα τεράστιο, πέτρινο, εγκαταλελειμμένο κτίριο στο οποίο η «Λονδρέζικη Κομμούνα των Δρόμων» προχώρησε σε κατάληψη, προκειμένου να βρουν ένα σπίτι οικογένειες αστέγων, κάτι σύμφωνο με τον αγγλικό νόμο.

Ωστόσο, φαίνεται ότι στην λονδρέζικη αστυνομία δεν άρεσε το... πολιτικό «ποιόν» των καταληψιών.

Μέσα σε δύο μόλις ημέρες από την έναρξη της κατάληψης, είχε εξασφαλιστεί δικαστική εντολή για εκκένωση.

Αυξημένες δυνάμεις μπάτσων περιπολούσαν στους γύρω δρόμους, ενώ τις νύχτες ξαμολούσαν τα γνωστά «σκυλιά» των κατασταλτικών μηχανισμών: συμμορίες «σκινάδων» (skinheads) πολιορκούσαν - ανενόχλητες από την αστυνομία - την κατάληψη, με πέτρες, ρόπαλα και σιδηρολοστούς.

Πάνω από 500 άστεγοι είχαν βρει σπίτι στην κατάληψη, μέσα στις έξι ημέρες που λειτούργησε. Η ομάδα «Hell's Angels» βοήθησε την κατάληψη περιοδεύοντας και συλλέγοντας χρήματα στα κράνη τους. Παρ' όλ' αυτά, μπάτσοι και νεοναζί έκαναν την κατάσταση αφόρητη. Οι περισσότεροι άστεγοι αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν πριν την εισβολή των δυνάμεων καταστολής. Την άμυνα της κατάληψης ανέλαβαν οι Hell's Angels και άλλοι αποφασισμένοι νεολαίοι.

Τα ξημερώματα της 21ης Σεπτεμβρίου, 200 μπάτσοι εισέβαλαν βίαια στον χώρο. Οι υπερασπιστές, αποκαμωμένοι από τις επίμονες, ολονύχτιες επιθέσεις των νεοναζί, δεν προέβαλαν αντίσταση. Τα μόνα «όπλα» που βρέθηκαν μέσα στην κατάληψη ήταν... λαστιχένιες μπάλες (που τις γέμιζαν με νερό και τις πετούσαν).

Οι καταληψίες υποχώρησαν σε μια άλλη, κοντινή κατάληψη, της Endell Street, που εκκενώθηκε ακόμα πιο βίαια, ύστερα από λίγο.

Μέσα από το κίνημα αυτών των πολύτιμων, όπως αποδείχθηκε, καταλήψεων, δημιουργήθηκαν αργότερα «νόμιμες», αδειοδοτημένες οργανώσεις, που προχωρούσαν στον εντοπισμό και την κατάληψη εγκαταλελειμμένων κτιρίων για να τις αποδώσουν σε οικογένειες που δεν είχαν σπίτι.

Πηγές:

• Κείμενα στα αγγλικά με αφηγήσεις από καταληψίες της «144 Piccadilly» [1], [2]
• Η «κουτσή» τότε είδηση του BBC για την εκκένωση, στα αγγλικά, [εδώ].