Γιορτή, ρε, όχι μνημόσυνο, όπως το θέλουν, ψόφιο μέσα σε μουσειακή συντήρηση. Γιορτή για τις καρδιές που χτύπησαν σαν μία. Γιορτή γι' άλλη μια φορά να θυμηθούμε. Ότι πάνω από βιτρίνες κι ηρεμία - τα επουσιώδη δηλαδή - είναι η ελευθερία κι η ζωή. Ότι ο αγώνας μπορεί να καταστέλλεται προσωρινά, αλλά δεν τελειώνει ποτέ.
ΕΝΑΣ ΖΕΣΤΟΣ ΝΟΕΒΡΗΣ
...και ξαφνικά
πιάσαν οι ζέστες το Νοέβρη
καλοκαιριά
στην καρδιά του χειμώνα.
Ηταν οι ανάσες των παιδιών,
κοντά - κοντά,
σαν να ’ταν μια αναπνοή
κι οι ανάσες στα παράθυρα
κοντά - κοντά,
σα να ’τανε ένα μπαλκόνι η Αθήνα,
κι οι φωτιές που καίγανε στους δρόμους τα σκουπίδια,
κοντά - κοντά,
σα να ’ταν πυρκαγιά,
κι ήταν οι σφαίρες
κι ήταν το αίμα.
Και ξαφνικά
πιάσαν οι ζέστες το Νοέβρη
κατακαλόκαιρο
στη μέση του χειμώνα.
(Το ποίημα ανήκει στην ποιητική συλλογή «Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέβρη» του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή, με ποιήματα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σε αντίθεση με άλλες συλλογές για το Πολυτεχνείο, που γράφτηκαν αργότερα, ο Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντής ήταν παρών στην εξέγερση το Νοέμβρη του 1973 και τα ποιήματα που περιλαμβάνει η συλλογή τα έγραψε εν θερμώ, εκείνες τις μέρες. Η συλλογή κυκλοφόρησε σε καμιά δεκαριά χειρόγραφα αντίτυπα χέρι με χέρι, παράνομα, αμέσως μετά την καταστολή της εξέγερσης. Μετά τη μεταπολίτευση εκδόθηκε σε κανονικό βιβλίο από τον Κέδρο και σε δεύτερη έκδοση το 1983 από τη Σύγχρονη Εποχή.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου