Απεργίες παντού

Την ώρα που στην Ελλάδα οι σταγόνες της οργής αθροίζονται στο ποτήρι της κοινωνίας, εκεί έξω στον κόσμο οι αντιδράσεις ενάντια στα κράτη και τις πολιτικές τους ολοένα και αυξάνονται.

Στην Πορτογαλία, εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι κατέβηκαν χθες σε απεργία, την πρώτη μετά από μια δεκαετία, αντιδρώντας στα μέτρα λιτότητας και την διάλυση των εργασιακών σχέσεων στον δημόσιο τομέα. Τα συνδικάτα (CGTP & UGT) ανέφεραν πως η συμμετοχή στην απεργία άγγιξε το 80% και οι αντιδράσεις αναμένεται να συνεχιστούν.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τη χώρα του υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού, πρότυπο ορισμένων φανατικών ελληναράδων δημοσιογράφων-αναλυτών, εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές και καθηγητές διαδήλωσαν χθες ενάντια στην μείωση των δαπανών για την παιδεία, στην μεγαλύτερη οργανωμένη φοιτητική διαδήλωση εδώ και πολλά χρόνια. Ήταν η Ημέρα Δράσης για την Υπεράσπιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης.

Στην Ελλάδα, όπου χτίζονταν Παρθενώνες την ώρα που οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια, τα ΜΑΤ του άφαντου Χρυσοχοΐδη έστειλαν στο νοσοκομείο σήμερα τον Μανόλη Γλέζο, σε μια ακόμα δολοφονική επίθεση του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού. Προφανώς το δακρυγόνο σπρέυ, ως άλλο ένα μεμονομένο περιστατικό, εκπυρσοκρότησε... έτσι;

Οι κοινωνίες (οι αναπτυγμένες, οι δυτικές) έχουν αρχίσει να υπερθερμαίνονται και οι αντοχές να αγγίζουν τα όρια τους. Τα μάτια γυαλίζουν και οι δρόμοι ξανοίγονται μπροστά μας!

ΥΓ: ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ προκύρηξαν νέα Γενική Απεργία για τις 11 Μάρτη, όχι γιατί το θέλησαν οι ίδιες, αλλά γιατί η πίεση από τον κόσμο είναι τεράστια. 

ΥΓ2: Εννοείται πως την ημέρα της απεργίας όχι μόνο απεργούμε (όσο κι αν φαίνεται αυτονόητο, για κάποιους δεν είναι) και κατεβαίνουμε στους δρόμους, αλλά επίσης δεν καταναλώνουμε, δηλαδή δεν αναγκάζουμε τους άλλους να εργαστούν για χάρη μας, σα να είμαστε εμείς αφεντικά. Γκέγκε;