Άδοξοι μπάσταρδοι & ο ελιγμός της 3ης Σεπτεμβρίου

Στις 11 Μαρτίου, περίπου 80-100 χιλιάδες κόσμος βγήκε αγανακτισμένος στους δρόμους της Αθήνας για να διαδηλώσει δυναμικά ενάντια στο κράτος που τον κυβερνά εξ ονόματος του. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, νέοι, γέροι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, αριστεροί, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, ανένταχτοι, άνεργοι, μετανάστες, πασόκοι, γιατί όχι, ίσως και κάποιοι δεξιοί (;), αποφάσισαν να χάσουν ένα μεροκάματο, να αψηφίσουν τις εκβιαστικές απειλές των εργοδοτών τους  για απόλυση και συναδελφικό ρατσισμό και να πορευτούν ενάντια στα οικονομικά μέτρα του ΓΑΠ, τα ξεπουλημένα στο βωμό του κέρδους και την ποδιά του κράτους Μ.Μ.Ε., αλλά και τα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη με τα δακρυγόνα τους. Ωστόσο σε αυτή τη συγκεκριμένη πορεία, είχαν να αντιμετωπίσουν άλλους δύο "εσωτερικούς εχθρούς". 

Α) Το γνωστό-άγνωστο ΠΑΜΕ του ΚΚΕ από τη μία, το οποίο συνεχίζει να διαχωρίζει εαυτόν από το σύνολο των εργαζομένων, κυρήσσοντας την μοναδική του, αποκλειστική αλήθεια, κλειδαμπαρώνοντας και περιφράσσοντας τον κόσμο του ώστε να μην τον χάσει στις επερχόμενες εκλογές και επιμένοντας ελιτίστικα να αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη με ότι διαφέρει έστω και κατ' ελάχιστον από το ίδιο, χαρακτηρίζοντας το ρεφορμιστικό, πουλημένο κλπ. Βεβαίως το ΠΑΜΕ, όχι μόνο αρνείται να συμπορευτεί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, αλλά επιπρόσθετα, όταν βλέπει τους τελευταίους λίγες δεκάδες μέτρα μπροστά του, να δέχονται το στενό και προκλητικό "μαρκάρισμα" από τα ΜΑΤ, απλώς στρίβει δεξιά, μην τυχόν και λερωθεί η κοινοβουλευτική τιμή του από καμιά παραστρατημένη μολότωφ!

Β) Τον αναπάντεχο ρεβανσισμό των δύο ξεπουλημένων συνδικάτων, της ΑΔΕΔΥ & της ΓΣΕΕ, που τις τελευταίες μέρες ουσιαστικά έχουν συρθεί και αναγκαστεί να προκυρήξουν τις δύο γενικές απεργίες, εξαιτίας της πίεσης που δέχονται από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Τόσο πολύ πόνεσε την ΓΣΕΕ η αντίδραση του κόσμου πριν μια εβδομάδα, όταν αυγά, νερά και γροθιές αποφάσισαν να συναντήσουν τον πρόεδρο της, που στην πορεία της 11ης Μαρτίου πήρε την "εκδίκηση" της. Μπροστά στην εξέδρα της, στη συμβολή Πατησίων και Αλεξάνδρας, τα πανό των πασκικών συντρόφων κατ' αρχήν έκλεισαν το οπτικό πεδίο (βολής) για τον οποιονδήποτε, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα και να μην επαναληφθούν τα καλύτερα. Στη συνέχεια, την ώρα που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διακήρυττε την κοινοβουλευτική του πίστη στην ορθή γραμμή του πολιτικού πολιτισμού τους, οι ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ πήραν τον κάτω δρόμο, παρακάμπτοντας την πορεία μέσω της Ιουλιανού και της 3ης Σεπτεμβρίου, για να βγουν μπροστά της στα Χαυτεία και να προπορευτούν της μεγάλης μάζας των διαδηλωτών. Ωστόσο, και εδώ φαίνεται το πιο αισχρό παιχνίδι κράτους-συνδικάτων, επειδή φοβήθηκαν πως θα τους πάρουν χαμπάρι και θα τρέξουν πιο γρήγορα από τις παχουλές κοιλιές τους, αποφάσισαν οι εργατοπατέρες να ζητήσουν βοήθεια από το κράτος και τους μηχανισμούς καταστολής του, από τα πραγματικά αφεντικά τους δηλαδή, ώστε τα ΜΑΤ να κόψουν την πορεία στο ξεκίνημα της, να την πνίξουν στα χημικά και να την εξαγριώσουν, έως ότου αυτοί κάνουν τον κύκλο τους και πάρουν τη θέση που επιθυμούν στην λαμπρή κεφαλή των "αγώνων" τους.

Ευτυχώς, ο κόσμος τους έχει πάρει χαμπάρι και όποτε θα του δίνεται η ευκαιρία θα στέλνει τα μηνύματα που πρέπει προς όλους. 



ΥΓ: Το βίντεο έχει δημοσιευτεί σε athens.indymedia, indy.gr και youtube. Ο γράφων και το ΕΑΤΒ δεν συμφωνούν αναγκαστικά με το σύνολο ή μέρος των όσων αναφέρονται στο βίντεο. Φήμες που θέλουν ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΜΑΤ, ΚΝΑΤ & ΓΑΠ να διεκδικούν το χρυσό βατόμουρο, κρίνονται ως αναληθείς και συκοφαντικές. Τα βατόμουρα, χρυσά και μη, αποκηρύσσουν τη βία απ' όπου αυτή και αν προέρχεται.