Γενική Απεργία Αύριο:

[Αναδημοσίευση από το «Αντίδραση και Σεξ»]

Και είναι απαραίτητο να είμαστε πολλοί.
Κάνα μύριο και λίγο θα ναι.

Ξέρω, ξέρω:
-Πολλοί δεν μπορούν γιατί φοβούνται την απόλυση, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα
-Άλλοι, γιατί "έλα μωρέ, και τι θα αλλάξει"
-Άλλοι, γιατί απλά βαριούνται να κατέβουν
-Και κάποιοι γιατί "μα τι κοινό έχω να διεκδικήσω εγώ με αυτόν" (π.χ. τον εφοριακό).
Τους πρώτους τους καταλαβαίνω. Απλά, τους προτρέπω να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα.
Στους δεύτερους και τους τρίτους, έχω να πω ότι αυτό το "ωχ αδερφέ" είναι που μας έχει κάψει τόσα χρόνια.
Και στους τελευταίους, καταλαβαίνω την ένσταση πολλών για πολλούς, αλλά αν η αντίδραση δεν είναι τώρα δυναμική, θα μας πηδήξουν όλους ανάποδα και να δω πως θα κάθεστε μετά.

Στην τελική, το να βρεις λόγους για να ΜΗΝ κάνεις κάτι, είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να βρίσκεις λόγους για ΝΑ κάνεις κάτι.

Πάει το πρώτο μέρος.
Το δεύτερο και σημαντικότερο:

Είτε απεργεί κανείς, είτε δεν απεργεί, η ημέρα Γενικής Απεργίας πρέπει να είναι ημέρα ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ κατανάλωσης.
Συμπαράσταση σε όσους δεν μπορούν να απεργήσουν, παράλυση της αγοράς με κάθε τρόπο. Όποια επιχείρηση δεν κλείνει από την απεργία, ας πληρώνει το μεροκάματο τσάμπα.
Κανείς λοιπόν σε σούπερ μάρκετ, κανείς παραγγελία από delivery, κανείς πολύ περισσότερο "για ψώνια γιατί δεν προλαβαίνω άλλη μέρα".
Και ΚΑΝΕΙΣ μετά την πορεία σε φαγητάδικα, καφετέριες, ουζερί για απεργιακά τσιπουράκια και αγωνιστικά μεζεκλίκια.
Ωραίοι απεργοί, πάτε μετά και πλακώνεστε και έχετε τον σερβιτόρο να τρέχει πανικόβλητος.

Και τέλος, όσοι απεργήσετε μη διανοηθείτε να μην κατεβείτε στην πορεία. Δεν έχει κανένα νόημα να μην πάτε στη δουλειά σας αλλά να μην δώσετε το παρόν στον δρόμο.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΟΧΙ ΑΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ.