Τώρα, με δήλωσή του, παρεμβαίνει εμμέσως πλην σαφώς και στο Κυπριακό:
Σε δηλώσεις του τη Δευτέρα στο τηλεοπτικό δελτίο του MEGA Κύπρου, ο κ. Βγενόπουλος δήλωσε: «Εμείς πρώτοι είχαμε καταγγείλει ότι με την υπογραφή (πριν μήνες) ενός μνημονίου από τις κυβερνήσεις Ελλάδος -Τουρκίας ξεκίνησαν οι πτήσεις».
Υποστήριξε δε ότι το μνημόνιο υπογράφηκε με τρόπο «αδιαφανή» και δεν κυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων.
Όπως ανέφερε, διενεργείται έρευνα από δύο υπουργεία, ενώ πρόσθεσε ότι το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό, όταν μάλιστα η Τουρκία αρνείται να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Αυτές οι παρεμβάσεις, σε συνδυασμό με παλιότερες δηλώσεις του πρώην συνεταίρου του στην Vivartia και προέδρου του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλου, διαμορφώνουν ένα κλίμα έντονης παρέμβασης των επιχειρηματιών στα δημόσια πράγματα.
Η μέχρι τώρα στάση των μεγαλοεπιχειρηματιών στην Ελλάδα ήταν οι αφανείς παρεμβάσεις. Μερικές «χάρες» από τον πολιτικό κόσμο - προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντά τους - αρκούσαν για να εξασφαλίσουν την στήριξή τους στον Α ή Β πολιτικό ή κόμμα.
Ο Βγενόπουλος και ο Δασκαλόπουλος φαίνονται να ανήκουν σε μια πιό νέα γενιά μεγιστάνων, που ανήκουν σε μιαν άλλη σχολή σκέψης: δεν υποκρίνονται ότι το χρήμα δεν έχει καμμία σχέση με την εξουσία. Ξέρουν ότι όλοι το γνωρίζουν. Εν ονόματι λοιπόν της «διαφάνειας» και του «υγιούς ανταγωνισμού» διεκδικούν άμεσο, «θεσμικό» ρόλο για την εξουσία τους. Επιθυμούν να είναι εμφανείς παίχτες στην πολιτική και όχι παρασκηνιακοί, με το προκάλυμμα της «διαφάνειας» που δείχνει αρκετά θελκτικό για κάποιους.
Στην πραγματικότητα όμως, το έλλειμμα Δημοκρατίας συνίσταται σε αυτήν ακριβώς την άσκηση εξουσίας από τους οικονομικά ισχυρούς. Το αν γίνεται παρασκηνιακά ή θεσμικά δεν έχει απολύτως καμμιά σημασία, με την δεύτερη περίπτωση να δείχνει και περισσότερο θράσος. Πολύ περισσότερο που η φιγούρα του «μεγιστάνα-πολιτικού» φαίνεται να έχει όλα τα χαρακτηριστικά του παλαιοκομματικού πολιτικάντη: ρίχνει εύπεπτες «καραμελίτσες» στο πόπολο προκειμένου να καλύψει τις μεθοδεύσεις του.
Το μέλλον φαίνεται να διαγράφεται ιδιαίτερα «μπερλουσκονικό» σε μια Ελλάδα που δεν ξεπέρασε ακόμα τον ραγιαδισμό, την αμέτοχη στάση απέναντι στα κοινά και την κληρονομική εξουσία.
Και γιατί είναι a priori κακό να επιθυμούν παρέμβαση; Κακό δεν είναι να τοποθετούνται για ό,τι απασοχλεί την ελληνική κοινωνία, αλλά όταν οι μετανεωτερικές τους θέσεις γίνονται πολιτική αιχμής των κυβερνήσεων. Η θέση του Βγενόπουλου είναι καθαρά επιχειρηματική-οικονομική με λίγο πατριωτικό αλλατοπίπερο.
ΑπάντησηΔιαγραφή