Η (όποια) δημοκρατία στο απόσπασμα (νόμιμα, αυτή τη φορά)

Μια από τις πιό περίεργες προεκλογικές περιόδους, συγκρίσιμη με αυτές της δεκαετίας του '60, διανύει η χώρα. Αν και, φυσικά, δεν έχει υπάρξει ποτέ Δημοκρατία σ' αυτόν τον τόπο, ακόμα και τα ελάχιστα, τυπικά στοιχεία αστικών δημοκρατικών ελευθεριών που αναγνωρίζονταν, πυροβολούνται εν ψυχρώ.

Ηθικοί αυτουργοί:

• 
  
  Ο δολοφόνος του Α. Γρηγορόπουλου και ανηψιός του «εθνάρχη του παρακράτους», Κ. Καραμανλής
• Ο συνοδοιπόρος του νεο-ναζισμού της «μηδενικής ανοχής», γιος του δολοφόνου του Μ. Καλτεζά, Γ. Α. Παπανδρέου
  

1. Βία.
   Μια νέα «επιχείρηση Αρετή» φαίνεται να βρίσκεται σε εξέλιξη. Δύο νύχτες, Παρασκευή και Σάββατο, 4 και 5 Σεπτεμβρίου, οι αστυνομικές δυνάμεις... κατοχής, ως άλλες λεγεώνες του Καίσαρα, επέβαλαν για άλλη μια φορά την «τάξη» στα Εξάρχεια, εισβάλλοντας κατά δεκάδες, προκειμένου να συλλάβουν έναν επικίνδυνο εγκληματία που έκανε... γκραφίτι. Οι εκπρόσωποι του νόμου έπραξαν το καθήκον τους, φωνάζοντας «σας τα πήραμε τα Εξάρχεια, πουτάνες!», κατεβαίνοντας στενά ανάποδα και πετώντας κρότου-λάμψης και δακρυγόνα.
   Το έργο της απόλυτης πρόκλησης – με τί στόχο και υπό ποιόν σχεδιασμό, άραγε; – ολοκληρώθηκε αφού τσάκισαν στο ξύλο δύο νεαρούς, από τους οποίους ο ένας νοσηλεύεται με σπασμένα πλευρά και τρυπημένο πνεύμονα.
   Παράλληλα, μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας (ομάδες Δ, Ζ, διμοιρίες ΜΑΤ και ΥΜΕΤ κ.ά.) εμφανίζονται καθαρά για επίδειξη ισχύος σε περιοχές του κέντρου, πράγμα ασυνήθιστο που παραπέμπει σε μεθόδευση για βαθμιαία εμπέδωση ανοχής των πολιτών έναντι κλίματος αστυνομοκρατίας.
   Σχετικά: [Indymedia Αθήνας], [Τα Νέα], [Ελευθεροτυπία], [TV Χωρίς Σύνορα]
   
2. Παρακράτος.
   Την νύχτα της Δευτέρας, 7 Σεπτεμβρίου, παρακρατικοί γνωστής νεο-ναζιστικής ομάδας, με την οποία κατ' επανάληψη συνεργάζονται οι δυνάμεις των Μ.Α.Τ., συγκρότησαν «μπλόκο» περίπου 15 ατόμων πίσω από τον ναό του Αγ. Παντελεήμονα στην ομώνυμη πλατεία, επιτιθέμενοι «κατά μεταναστών που τυχαίνει να περνούν από την περιοχή. Ένα άτομο μεταφέρθηκε στο 'Γενικό Κρατικό', όπου οι γιατροί του έκαναν ράμματα στο κεφάλι και στη συνέχεια τον άφησαν να φύγει. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, άλλο ένα άτομο τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά όταν έφτασε το ασθενοφόρο να τον παραλάβει είχε ήδη φύγει.»
   Όπως δηλώνει ο κ. Πέτρος Κωνσταντίνου, μέλος αντιρατσιστικής οργάνωσης, «η αστυνομία δίνει κάλυψη στα γεγονότα, αφού αφήνει εδώ και μία ώρα την ομάδα να βρίσκεται με ξύλα και σίδερα στα χέρια, ενώ οργανώνει περιπολίες για να κλείνει μαγαζιά».
   Οι «περιπολίες» στις οποίες αναφέρεται ο κ. Κωνσταντίνου είχαν λάβει χώρα τις προηγούμενες ημέρες
   Σχετικά: [TV Χωρίς Σύνορα]
   
3. «Νόμιμη» νοθεία.
   Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη. Τα περί «λαϊκής εντολής» είναι ωμά ψέμματα που μόνο ένας πωρωμένος ή ένας ηλίθιος δεν βλέπουν.
   Επανειλημμένα από την ημέρα της προκήρυξης των εκλογών, είτε στο «διάγγελμα», είτε στην ομιλία του στην ΔΕΘ, είτε στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, είτε στην συνέντευξη-θέατρο στην οποία συμπρωταγωνίστησε με πρωταγωνιστή τον δημοσιογράφο, σελέμπριτυ, πολιτικό αναλυτή, χουλιγκάνο, προστάτη της τάξης, κριτή δικαίων και αμαρτωλών Γ. Πρετεντέρη, ο Καραμανλής ο Μικρός επισημαίνει συνεχώς ότι «οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν με περισσότερη αποφασιστικότητα». Τί σημαίνει αυτό, άραγε, σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης κοινωνικής πόλωσης; Τί σημαίνει όταν συνοδεύει την υπόσχεση για «μη ευχάριστα» μέτρα που «πρέπει» να ληφθούν; Είναι εύκολο να το συμπεράνει κανείς· δεν είναι παρά ένα μήνυμα στα «αφεντικά» (κατασκευαστικές-ΜΜΕ-προμηθευτές δημοσίου-τράπεζες-μεγάλες βιομηχανίες) που αποκρυπτογραφείται ως εξής: «Στηρίξτε με. Ο άλλος δεν ξέρει ακόμα τί να κάνει· εγώ ξέρω. Βοηθήστε με να ξαναντυθώ την εξουσία και σας εξασφαλίζω ασυλία από φορολόγηση και άγρια καταστολή κάθε αντίστασης. Είμαι διατεθειμένος να διαφυλάξω τα συμφέροντά σας, ταυτίζομαι μ' αυτά».
   Ο Παπανδρέου ο Μικρότερος πάλι, προσπαθεί να αντλήσει ισχύ από το προφίλ της οικογένειας αλλά και από τις καλές δημόσιες σχέσεις του. Η υπομονή του να περιμένει τόσα χρόνια να πέσει η Ν.Δ. σαν ώριμο φρούτο – όπως ακριβώς έκανε και ο Καραμανλής – αποδίδει καρπούς. Η μεταστροφή των ψηφοφόρων από τον ένα «πόλο» εξουσίας στον άλλον, ύστερα από λίγα χρόνια, είναι αναπόφευκτο στατιστικό φαινόμενο και, αυτή τη στιγμή, είναι στα χέρια του Γ.Α.Π. Οι λίγοι ψηφοφόροι που έχουν απομείνει στα δύο «κόμματα εξουσίας» (στις τελευταίες βουλευτικές μόνο το 57,7% του συνόλου του εκλογικού σώματος ψήφισε τα δυο κόμματα – για να μην αναφέρω την τεράστια αποχή των ευρωεκλογών) έχουν νομοτελειακά στραφεί προς το κόμμα που δεν κυβερνάει. Κουνάει, λοιπόν, το «χαρτί» των ποσοστών στα «αφεντικά» και τους αναγκάζει να διαπραγματευτούν μαζί του την αυριανή μοιρασιά της πίτας.
   Αν και οι μηντιάρχες δεν φαίνονται ακόμα αρκετά αποφασισμένοι για το προς τα πού κλίνουν, ένα είναι βέβαιο: αποκλείουν οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει έλλειψη αυτοδυναμίας. Η πάλαι ποτέ αφειδής και χύδην στήριξη στο ΛΑ.Ο.Σ. είναι άφαντη. Το Κ.Κ.Ε. και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (παραφράζοντας τον Καπετάνιο των συμπαθών Πειρατών στον Αστερίξ) «δεν έχουν ανάγκη τους Γαλάτες, καταφέρνουν και μόνοι τους να γίνουν ρεντίκουλο». Βγάζοντας λοιπόν τους κομπάρσους της κοινοβουλευτικής φαρσοκωμωδίας όσο πιό έξω γίνεται, περιμένουν το πώς θα εξελιχθεί το τρέχον εκλογικό ντέρμπι. Εξ άλλου, ήδη διαμορφώνονται συνθήκες μονομαχίας, καθώς μετά το, έτσι κι αλλιώς, «κουτσουρεμένο» ντιμπέιτ των έξι αρχηγών, θα ακολουθήσει ένα ακόμα, με περισσότερο σασπένς και δράση, ανάμεσα στους δύο. Κοινώς, μας το πετάνε χύμα στα μούτρα: «μάγκες, έναν απ' αυτούς τους δυο ψηφίζετε».
   Στο τοπίο καλοστημένου βιασμού κάθε ίχνους δημοκρατικής έκφρασης προστίθεται κι άλλο ένα, ήδη νομιμοποιημένο, πραξικόπημα. Ο εκλογικός νόμος. Σ' αυτές τις εκλογές είναι η τελευταία φορά που θα δοθεί το «μπόνους Σκανδαλίδη» των 40 επιπλέον εδρών στο πρώτο κόμμα. Αν τελικά δεν υπάρξει αυτοδυναμία, στις επόμενες εκλογές θα ισχύσει το «μπόνους Παυλόπουλου», με 50 (!) επιπλέον έδρες στο πρώτο κόμμα. Στην «νόμιμη νοθεία» προστίθεται και το ήδη υιοθετημένο πραξικόπημα της μη προσμέτρησης της αρνητικής ψήφου (αποχή, λευκά, άκυρα) στο συνολικό ποσοστό. Και συμπληρώνεται το παζλ μιας «άψογης δημοκρατίας», αντάξιας του πάλαι ποτέ Καραμανλικού και Παπανδρεϊκού παρακράτους.
   

Και το ερώτημα αμείλικτο: τί στρατηγική ακολουθούμε;
Πρόταση:
Συλλογικά, όσοι πιστεύουμε ότι είμαστε δημοκράτες, δεν θά 'πρεπε να κάνουμε κάτι; Π.χ.

• Να συμφωνήσουμε σε μια κοινή επιλογή; (Π.χ. μαζική αποχή ή στοχευμένη ψήφος κατά της αυτοδυναμίας)
  
• Να συμφωνήσουμε σε κοινή ενιαία πανελλαδική δράση πληροφόρησης που να εκθέτουμε συλλογικά τους προβληματισμούς μας; (Π.χ. μια καλοσχεδιασμένη καμπάνια με μπανεράκια, κοινή ιστοσελίδα, κείμενα, φυλλάδια)
  
• Ό,τι άλλο προταθεί / συμφωνηθεί από κοινού;
  

Δεν έχουμε άλλα περιθώρια αναμονής και εφησυχασμού, αδέρφια. Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια, με συγκυβέρνηση, οι δύο συμμορίες θα γίνουν μία, ενιαία και ισχυρή. Ικανός και άξιος εντολοδόχος των αφεντικών της.