Οι 100 λέξεις που πρέπει να ξέρετε για τις εκλογές: DEBATE

Ο ΔΗΜΟΛΟΓΟΣ συνεχίζει την υπερπροσφορά του με τις 100 λέξεις που πρέπει να ξέρετε για τις εκλογές, με το DEBATE. Ή αλλιώς Ντιμπέιτ, αν προτιμάτε.

DEBAΤΕ

.

Ετυμολογικά, η λέξη debate προέρχεται από το ρήμα, και σημαίνει συζητώ χρησιμοποιώντας διαδραστική και αντιπροσωπευτική επιχειρηματολογία. Πιάσ'το αυγό και κούρευτο δηλαδή, αφού σε βαθιά ριζωμένες δημοκρατίες - όπως η δική μας... - η επιχειρηματολογία εξαντλείται στις φράσεις-κλισέ "ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε" και "βρε α σιχτιρ από δω που θα μου πεις εσυ εμένα"!

Αν και η λέξη debate είναι αγγλική, ωστόσο η έννοιά της μεταβάλλεται σε συνάρτηση με τις τοπικές συνθήκες σε κάθε χώρα. Έτσι, αν το debate ηταν στα τούρκικα, θα λεγόταν τσαμπουκά λακριντί.

Αν ήταν στα ιταλικά θα το ονόμαζαν parla mafiozi, ενώ στα γαλλικά το πιο πιθανό θα ήταν blabla des cons. Η λέξη "τηλεμαχία" που χρησιμοποιείται στα ελληνικά δεν αποδίδει σωστά το χαρακτήρα του debate. Ίσως να ταίριαζε σωστότερα η λέξη "ναυμαχία" - ή μήπως αναρχία;

.

Θεωρητικά πάλι, το debate περιπλέκει τη λογική επιχειρηματολογία με την αποδεικτική τεκμηρίωση, χρησιμοποιώντας όμως τη συναισθηματική επίκληση για τον επηρεασμό του κοινού. Δούλεμα, κοινώς, αφού η πραγματικότητα συνήθως κρύβεται πίσω από στοιχεία συναισθηματικά, ελάχιστα αντικειμενικά... Αυτό δηλαδή που συνοψίζεται στο νεοελληνικό ρητό "έτσι γουστάρω"!

Το debate μπήκε οριστικά στην πολιτική ορολογία το 1960, όταν ο Τζων Κέννεντυ βρέθηκε ενώπιο του Ρίτσαρντ Νίξον μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Βέβαια, έναν αιώνα πριν τα debates υπήρχαν με άλλη μορφή, όμως το χαζοκούτι διαμόρφωσε μια νέα πραγματικότητα, εντελώς πλασματική.

Δεν υπάρχουν κανόνες που ισχύουν εν είδη θέσφατου για τα debates. Οι κανόνες καθορίζονται συνήθως από τους "μονομάχους" και μεταβάλλονται κατά βούληση και κατά περίπτωση.

Το debate αλά ελληνικά, ωστόσο, αποτελεί μια εξέλιξη του είδους, και θα πρέπει ίσως να καθιερωθεί στα διεθνή λεξικά! Η σκηνική παρουσία με το αγέρωχο ύφος της μούμιας, η ξύλινη γλώσσα σε σημείο αποχαύνωσης, η παντελής έλλειψη διαλόγου - μην τυχόν και κοιτάξει κανείς τον άλλον στα μάτια - όλα αυτά δίνουν το στίγμα της ελληνικής εκδοχής του ντιμπέιτ, που δημιουργεί πλέον ...σχολή στο είδος.