Τετάρτη 5 Αυγούστου
Την ημέρα που πληροφορήθηκα ότι η κράτηση εμού του ιδίου παρατείνεται για ένα εισέτι εξάμηνο, «προσωρινή» κατά τάς τω δικαίω γραφάς, αποφάσισα να κατέβω σε απεργία πείνας. Να αγωνιστώ με το μοναδικό πλέον μέσο που μου απέμεινε, το ίδιο μου το σώμα.
Ως έχει, 27 ημέρες τώρα και γύρω στα δέκα κιλά ελαφρύτερο, οδεύει στην Ελευθερία ή στον λυτρωτικό Θάνατο, προς και από κάθε σύγχρονη παράνοια που θέλει να συγκαλύπτει τους σκανδαλοκουκουλοφόρους του τύπου SIEMENS και Βατοπέδι, που αποφυλακίζει τον Παντελεήμονα της υπεξαίρεσης αμύθητου ποσού για τα γεράματα του, που κάνει τα στραβά μάτια στις επιθέσεις σε μετανάστες, στις δολοφονίες εργατών και λέγεται Κράτος. Κράτος στο οποίο όσοι /ες έχουν το θάρρος να εκφράσουν την γνώμη τους, να πάρουν θέση αναζητώντας ισότητα και δικαιοσύνη και ενδεχομένως ένα καλύτερο μέλλον, το μέλλον των παιδιών μας, χαρακτηρίζονται «εχθροί της Δημοκρατίας», με ότι αυτό συνεπάγεται, τις οποίες κυρώσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων και αξιών.
Ένας από αυτούς /ες είμαι κι εγώ.
Ένας από το φλεγόμενο πλήθος της συνείδησης και όχι του καναπέ, που αν μη τι άλλο μετράει δεκάδες χιλιάδες, είμαι και εγώ, που η κουκούλα μου είναι το πρόσωπο μου.
Θοδωρής Ηλιόπουλος
Από την Αυγουστιάτικη ραστώνη του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου