Μια σκέψη [από τον Πιτσιρίκο]

Διαβάζω τα τελευταία κείμενα κάποιων από τους εργαζόμενους στον "Ελεύθερο Τύπο". Πίκρα, αυτοσαρκασμός, αποφασιστικότητα, ρεαλισμός, αισιοδοξία - τα συναισθήματα των ανθρώπων είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της ιστορίας. Σε ένα κείμενο διαβάζω: "Ρουφάω γουλιές από τον τελευταίο φραπέ και σκέφτομαι ότι τουλάχιστον δεν έχω να γράψω ένα σαββατιάτικο κομμάτι των 1.500 λέξεων". Είναι προφανής ο αυτοσαρκασμός του γράφοντος αλλά εδώ νομίζω πως υπάρχει και μια μεγάλη αλήθεια που αφορά την πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Όχι, δεν είναι αποκλειστική ευθύνη των δημοσιογράφων η πτώση των εφημερίδων αλλά, όταν έχεις χάσει τη χαρά του γραψίματος, δεν πρέπει να σε εκπλήσσει το γεγονός ότι οι εφημερίδες βάζουν λουκέτο. Όταν εσύ δεν φτιάχνεσαι με το γράψιμο, όταν εσύ δεν γουστάρεις, όταν το γράψιμο γίνεται αγγαρεία, πώς περιμένεις να ενθουσιαστεί ο αναγνώστης; Είναι σαν να σερβίρεις σε κάποιον ένα φαΐ που εσύ δεν θα έτρωγες ποτέ. Οι δημοσιογράφοι καλούνται να ανακαλύψουν ξανά τη χαρά της γραφής. Όσοι το πετύχουν δεν κινδυνεύουν από κανένα λουκέτο, από καμία Γιάννα.

posted by πιτσιρίκος @ Τετάρτη, Ιούνιος 24, 2009