Δικτατορίες Συνειδήσεων

"Η Ελλάδα είναι μια χώρα πολύ πιό ελεύθερη από άλλες χώρες..."

... τόλμησε και μας είπε ο κ. Παυλόπουλος την νύχτα που θα ξημέρωνε Παρασκευή, 12 Δεκεμβρίου 2008.

Έξι ημέρες μετά την, εν ψυχρώ ή εν βρασμώ, απ' ευθείας ή εξ αποστρακισμού, ούτε πρώτη και πιθανόν ούτε τελευταία, εκτέλεση ενός εφήβου από ένα εν υπηρεσία όργανο της εκτελεστικής εξουσίας.

Της Κυβέρνησης δηλαδή, αν δεν ξέρετε ποιά είναι η εκτελεστική εξουσία.

Και ξέρετε ποιό όργανο είναι επιφορτισμένο από το Σύνταγμα να ελέγχει την άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας από την Κυβέρνηση;

Το Κοινοβούλιο.
Ναι, αυτό. Αυτό το όργανο όπου το κόμμα που κυβερνά έχει και την πλειοψηφία του. Με μπόνους.

Μη τολμήσει κανένας να μου ξαναμιλήσει για δημοκρατία και λοιπές αηδίες. Ένα στυγνό ολιγαρχικό σύστημα έχουμε όπου μικρές κάστες διαμερίζονται εαυτοίς τις εξουσίες, χρησιμοποιώντας παράλληλα τα παραδοσιακά Μέσα (Τηλεόραση, Ραδιόφωνο, Τύπο) ως χειριστές και δολοφόνους συνειδήσεων.

Πρόσφατο παράδειγμα: η εξέγερση. Με εικόνες και ήχους επεισοδίων, κουκουλοφόρων, μολότωφ και πετροπολέμου κουκούλωσαν το πραγματικό γεγονός. Ότι εκατοντάδες χιλιάδων πολίτες αυτής της χώρας ξεσηκώθηκαν αυθόρμητα, όπως και 'μείς και όσοι άλλοι βρεθήκαμε "έξω από την Βουλή", και όρθωσαν για δυό βδομάδες ανάστημα στην αυθαιρεσία των ολιγαρχών.

"Ξυπνήσαμε... και ήταν Χούντα!" είπε ένας συμπολίτης σχολιάζοντας μιαν είδηση στο TVXS του κ. Κούλογλου. Κάποιοι ξυπνήσαμε ή ξυπνάμε. Κάποιοι ανησύχησαν μέσα στον ύπνο τους αλλά μετά τους νανούρισε η χούντα και κοιμήθηκαν ξανά. Κάποιοι ακόμα κοιμούνται.

Ξυπνήστε!