Όλα είναι δρόμος

Αναδημοσίευση από: pitsirikos.net

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος επισκέπτεται το υποκατάστημα της Marfin Egnatia με τους τρεις νεκρούς. Προφανώς, έχει στο μυαλό του να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να καταγγείλει το σάπιο πολιτικό σύστημα. Η υποδοχή που του γίνεται του χαλάει τα σχέδια. Οι συγκεντρωμένοι τον αποκαλούν «αλήτη», «κλέφτη», «λαμόγιο», «δολοφόνο», «καριόλη», φωνάζουν «Νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός» και ξαφνικά κάποιος φωνάζει:

 

«Κάντε κότερα, ρε πούστη, κότερα». Τότε, ο Ανδρέας Βγενόπουλος χαμογελάει και του δείχνει τρία δάχτυλα (φωτό). Δηλαδή, έχει τρία κότερα. Από σατανική σύμπτωση, οι νεκροί υπάλληλοι είναι τρεις – όσα και τα κότερα. Όχι, μια γυναίκα ήταν έγκυος – ε, όλο και κάνα φουσκωτό θα έχει ο κ. Βγενόπουλος πάνω στα κότερά του, για να είναι ακριβής αριθμητικά ο συμβολισμός. Σκέφτομαι πως ο Βγενόπουλος σηκώνει τα τρία δάχτυλα, όπως τα σηκώνει στον Πατέρα, όταν κάνουν πλάκες για τα κότερά τους και συγκρίνουν τις περιουσίες τους.

Τα βίντεο με τις αποδοκιμασίες και την επίθεση στον κ. Βγενόπουλο δεν έπαιξαν στα δελτία ειδήσεων, αν και όλα τα κανάλια ήταν εκεί. Η Marfin είναι μεγάλη εταιρία και, αν σου κόψει τη διαφήμιση, μπορεί να σε πεθάνει οικονομικά –κατά τ’ άλλα, ο κ. Βγενόπουλος διατυμπανίζει πως δεν είναι διαπλεκόμενος. Να είστε σίγουροι πως, αν οι αντιεξουσιαστές πλήρωναν για διαφήμιση στα κανάλια, κανείς δεν θα τους αποκαλούσε "δολοφόνους". Πολλοί δολοφόνοι διαφημίζονται στα κανάλια και κανείς δεν τους χαρακτηρίζει έτσι. Αν, βέβαια, ο κ. Βγενόπουλος είχε γνωρίσει χτες την αποθέωση από τους συγκεντρωμένους, τα κανάλια θα έπαιζαν το βίντεο και οι ανεξάρτητοι τηλεδημοσιογράφοι θα έκαναν και τα ανάλογα εγκωμιαστικά σχόλια για τον ακέραιο και αυτοδημιούργητο επιχειρηματία.

Πάντως, είναι γελοίο να δείχνει ένα κανάλι  βίντεο με πολίτες που μουτζώνουν τη Βουλή και αποκαλούν τους πολιτικούς "κλέφτες" και να "εξαφανίζει" τα βίντεο με τους προπηλακισμούς και τις βρισιές στον Βγενόπουλο. Ο κόσμος δεν μασάει κουτόχορτο πια. Το είδαμε το βίντεο στο διαδίκτυο. Ψάχνω σε σάιτ και μπλογκ πληροφορίες για το περιστατικό, αλλά και για το πώς πέθαναν από ασφυξία οι τρεις υπάλληλοι. Τα σάιτ των δημοσιογράφων μούγκα. Ούτε το όνομά του Βγενόπουλου δεν αναφέρουν. Τα ίδια με την τηλεόραση: «οι αναρχικοί έκαψαν τους ανθρώπους» και εκεί τελειώνουν οι ένοχοι και η δίκη.

Σε ένα σάιτ διαβάζω σε άρθρο γνωστού δημοσιογράφου της τηλεόρασης πως κάποιοι ανεγκέφαλοι τα ρίχνουν στους τραπεζίτες, που δεν άφησαν το προσωπικό τους να απεργήσει. Ε, δεν φταίνε; Είναι ποτέ δυνατόν να λειτουργεί η τράπεζα στη Σταδίου κατά τη διάρκεια της πρώτης πορείας αμέσως μετά την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας και την ανακοίνωση μέτρων που οδηγούν στην απελπισία μεγάλο μέρος του πληθυσμού; Σκέφτομαι πως τον εκτιμούσα κάποτε τον δημοσιογράφο που έχει γράψει αυτό το άρθρο. Τι το θέλει το διαδίκτυο και τις αναλύσεις, αφού δεν μπορεί να γράψει τη γνώμη του ελεύθερα; Ακόμα και στο διαδίκτυο σκέφτεται τι θα πει το μεγάλο αφεντικό του.

Μπαίνω σε άλλο σάιτ –πολύ δυναμικό-, αλλά δεν βλέπω καμία αναφορά στον Βγενόπουλο. Μου κάνει εντύπωση, αλλά ξαφνικά βλέπω τη διαφήμιση της Marfin στο …κούτελο και καταλαβαίνω. Σκέφτομαι πως δεν είναι τραγικοί αυτοί που έχουν αυτά τα σάιτ – τραγικοί είναι αυτοί που τους διαβάζουν και νομίζουν πως έχουν εναλλακτική ενημέρωση.

Μπαίνω στα μπλογκ – τουλάχιστον τα μπλογκ  δεν έχουν διαφημίσεις της Marfin και δημοσιογράφους που νομίζουν ότι είναι opinion leaders. Διαβάζω πως οι εργαζόμενοι στην τράπεζα είχαν κλειδωθεί με άνωθεν εντολή, πως το κτίριο δεν διαθέτει πυρασφάλεια και πυροπροστασία, πως το προσωπικό απειλήθηκε για να μην κάνει απεργίες και ένα σωρό άλλες καταγγελίες.

Άλλα λένε οι δημοσιογράφοι, άλλα οι μπλόγκερ. Θα εμπιστευτώ τους μπλόγκερ• όχι από συναδελφική αλληλεγγύη, αλλά επειδή –σύμφωνα με τελευταία έρευνα- ο κόσμος εμπιστεύεται περισσότερο τα μπλογκ από τα ΜΜΕ.

Ξαναγυρνάω στο βίντεο με τον Βγενόπουλο. Αποχωρεί από την τράπεζα με τον κόσμο να προσπαθεί να τον χτυπήσει και τους μπράβους με τα ΜΑΤ να τον προστατεύουν. Φιάσκο η πρόβα ενθρόνισης. Ξαφνικά, συνειδητοποιώ το πρόβλημα του κ. Βγενόπουλου και των ομοίων του: Ο κ. Βγενόπουλος δεν μπορεί να βγει βόλτα στην Αθήνα μόνος του – πρέπει να έχει και φρουρά. «Ε και;» θα μου πείτε. Μα, το παιχνίδι θα παιχτεί στους δρόμους. Άρα, ο επόμενος εκλεκτός θα πρέπει, διάολε, να μπορεί να περπατάει τουλάχιστον στο κέντρο της Αθήνας και μόνος του – χωρίς να φοβάται τον κόσμο. Έχουμε πολιτικούς, μεγαλοεπιχειρηματίες, καναλάρχες και μεγαλοδημοσιογράφους, οι οποίοι δεν μπορούν να πάνε χωρίς μια διμοιρία ΜΑΤ για ένα καφέ στο Σύνταγμα. Το πρόβλημα είναι πως πιστεύουν ότι αυτοί κατέχουν τη μια και μοναδική αλήθεια –για το τι πρέπει να γίνει στη χώρα-, αλλά θέλουν να μας την επιβάλουν από την ασφάλεια των στούντιο. Μέσα στα στούντιο είναι λαλίστατοι και σίγουροι –όπως ο κ. Βγενόπουλος-, αλλά στο δρόμο είναι σιωπηλοί και φοβισμένοι. Φαντάζεστε τον Καραμανλή ή τον Πρετεντέρη μόνους τους στη Σταδίου; Θα τους ξεβράκωναν.

Από δω και πέρα, όλο το παιχνίδι είναι στο δρόμο. Στο δρόμο θα παίρνεις το χρίσμα. Όποιοι καταφέρουν να περπατήσουν στους δρόμους της Αθήνας –χωρίς να διαπομπευτούν- αυτοί θα είναι οι επόμενοι εκλεκτοί. Όλα είναι δρόμος.