Τα θέματα που δεν χωράνε στις εκλογές τους

«Πάμε για ένα καλύτερο αύριο», «με υπευθυνότητα», «κοντά στον πολίτη», «μπροστά στους αγώνες» και άλλα εύηχα συνθήματα. Προσεκτικά διαλεγμένα από τους μαρκετίστες που λανσάρουν τα κόμματα ως προϊόντα προς κατανάλωση. Διαλέγεις αυτό που σου ταιριάζει και το ψηφίζεις.

Όπως αγοράζεις ακριβές μάρκες προϊόντων χωρίς πραγματικό όφελος, αλλά ζημιούμενος κι από πάνω, έτσι ακριβώς οπαδοποιείσαι στο μαντρί κάποιου κόμματος. Παίρνεις την πολιτική ιδεολογία για λάιφστάιλ, ενσωματώνεσαι σ' αυτήν για ν' ανήκεις κάπου. Αρκούν τέσσερα - πέντε σλόγκαν από το κόμμα, που σε βολεύουν συνειδησιακά, για να τα πετάς από 'δώ κι από 'κεί σε συζητήσεις, δήθεν πολιτικές. Στην πραγματικότητα, το ίδιο βαθειές και σοβαρές όσο αυτές που κάνεις για το τελευταίο ποδοσφαιρικό ματς της αγαπημένης σου ομάδας.

Αυτό το έχουν μελετήσει καλά. Σε ξέρουν. Ξέρουν πώς δουλεύει η ψυχολογία σου, όταν, φουρκισμένος από τα διάφορα φορτία της καθημερινότητας (που πάλι αυτοί τεχνηέντως σου πασάρουν), ε, δεν έχεις δα και πολλή όρεξη να χρησιμοποιήσεις την νοημοσύνη σου. Προτιμάς να διασκεδάσεις και ν' αφήσεις τα ένστικτά σου να κανονίζουν αυτόματα τα όποια άλλα θέματα.

Και οι εκστρατείες των κομμάτων είναι καλά προετοιμασμένες γι' αυτό. Ευχάριστα σύνολα από εικόνες, ήχους, λόγια που προξενούν συγκεκριμένα συναισθήματα και χτυπάνε συγκεκριμένα πλήκτρα της ψυχολογίας σου, για να πετύχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα. Δήθεν ειλικρινείς δηλώσεις, δήθεν αλήθειες, δήθεν μεγαλοστομίες, δήθεν τολμηρές δεσμεύσεις. Άλλος με τον φόβο, άλλος με την γλύκα και άλλος με τον φανατισμό επιδιώκουν να αποσπάσουν ευνοϊκή αντίδραση από την χημεία του εγκεφάλου σου και να την εξαργυρώσουν σε ψήφους την ερχόμενη Κυριακή.

Γι' αυτό και δεν αναφέρονται σε προβλήματα. Δεν εννοώ τα τεχνητά προβλήματα, που οι ίδιοι δημιουργούν και διαχειρίζονται και, ουσιαστικά, δεν σου έχουν αφήσει καν το περιθώριο να κατανοείς, αλλά τα πραγματικά προβλήματα. Όπως τα χιλιάδες παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο στην πρέζα. Όπως οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες που δεν έχουν καν σχολεία ή κοινωνική πρόνοια για την περίπτωση που χάσουν τους δικούς τους. Όπως οι φυλακισμένοι που περιμένουν πότε θα τελειώσει η αποθήκευσή τους ανά πέντε σε κάθε κελί.

Όχι, αυτά δεν ενδιαφέρουν τα «κόμματα εξουσίας». Δεν ενδιαφέρουν την θεματολογία των εκλογών. Δεν ασχολούνται τα επικοινωνιακά επιτελεία, γιατί ξέρουν καλά ότι δεν ενδιαφέρουν ούτε εσένα. Άλλωστε, εσύ, ευϋπόληπτος πολίτης, νομοταγής (εκτός απ' όπου σε παίρνει), οικογενειάρχης που λατρεύεις τα παιδιά σου (και τις γκομενίτσες), φιλήσυχος (παρτάκιας) και πατριώτης (φοροφυγάς), δεν μπορείς να ασχολείσαι με τα πρεζόνια «που τά 'θελαν», τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που «έτυχε» και τους φυλακισμένους «εγκληματίες». Η κοινωνία σου δεν τους χωράει όλους αυτούς. Και τα κόμματα σε θέλουν ακριβώς σ' αυτήν την κοινωνία, με την συνείδησή σου σε κώμα.

Έτσι ελέγχεσαι καλύτερα, εξάλλου.