Με τον όρο «πολιτικός κρατούμενος» περιγράφονται εκείνα τα άτομα που υφίστανται φυλάκιση για τις πολιτικές τους δράσεις και πεποιθήσεις. Αυτό, βέβαια, δεν συμβαίνει σε μια Δημοκρατία· αλλά, εξίσου βέβαια, το ελληνικό κράτος δεν έχει καμμία σχέση με Δημοκρατία.
Οι σημερινοί διαχειριστές της εξουσίας (Παυλόπουλος, Χηνοφώτης, αργότερα Μαρκογιαννάκης, υπό την αιγίδα Καραμανλή) διέπραξαν και διαπράττουν σωρεία εγκλημάτων κατά της κοινωνίας, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Στα χνάρια του καραμανλισμού της δεκαετίας του 60, της στρατιωτικής δικτατορίας, της κατ' όνομα μεταπολίτευσης, του παπανδρεϊκού παρακράτους, του αποτυχόντος εκσυγχρονισμού, η παρούσα κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να αντιμετωπίσει την εξέγερση του Δεκεμβρίου περίπου ως επίθεση του «εσωτερικού εχθρού».
Και «εσωτερικός εχθρός» – για ένα καθεστώς που βασίζεται στον μαζικό έλεγχο, την δολοφονία συνειδήσεων, την εκτέλεση ανθρώπων, την αγαστή συνεργασία υπουργείων, δικαστών, υπηρεσιών, κατασταλτικών μηχανισμών, νονών της νύχτας, παρακρατικών ομάδων – δεν είναι άλλος από εκείνους που πιστεύουν στην ελευθερία, την δημοκρατία, την δικαιοσύνη, την υπευθυνότητα, την αυτοδιάθεση και την αλληλεγγύη. Στην ουσία αυτών των λέξεων· όχι στα παραμορφωμένα νοήματα που διακοσμούν τα λογύδρια των πάσης φύσεως πολιτικάντηδων.
Το σκεπτικό του εισαγγελέα Γ. Βούλγαρη (το οποίο έγινε δεκτό και περιελήφθη στο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, με το οποίο αποφασίστηκε η παράταση της προφυλάκισης του Θ. Ηλιόπουλου μέχρι τις 18/12/2009) είναι αμείλικτα εύγλωττο:
«Επειδή η αντικοινωνική συμπεριφορά του κατηγορουμένου και των ομοίων του τραυμάτισε την δημοκρατία και έπληξε επί μακρόν την ασφάλεια των πολιτών. Επειδή ο κατηγορούμενος δεν έχει μετανοήσει ισχυριζόμενος ότι δήθεν ήταν περαστικός από τον τόπο των επεισοδίων.»
Δεν θα απαντήσω επί των γεγονότων, το κάνει άλλωστε ο ίδιος ο Θ. Ηλιόπουλος στην επιστολή του. Δεν μπορώ όμως να μη σχολιάσω το σκεπτικό του: ο τραυματισμός της δημοκρατίας που επικαλείται, το πλήγμα στην ασφάλεια των πολιτών, ή άρνηση του κατηγορουμένου να μετανοήσει. Όλα αυτά σκιαγραφούν το προφίλ του υπηρέτη ενός απολυταρχικού καθεστώτος, που βαφτίζει τον εαυτό του «δημοκρατία», ενώ κανείς πολίτης δεν συμμετέχει στην λήψη αποφάσεων· που θεωρεί την φωνή διαμαρτυρίας «τραυματισμό της δημοκρατίας» ενώ αυτή έχει ήδη σκοτωθεί από σφαίρες μπάτσων και τρίκυκλα παρακρατικών· που επικαλείται την δημόσια ασφάλεια για να διαλύσει διαδηλώσεις και να προκαλέσει έτσι επεισόδια ακόμα κι εκεί που δεν θα υπήρχαν· που απαιτεί από κατηγορουμένους να μετανοήσουν, πριν ακόμα δικαστούν, απορρίπτοντας έτσι κάθε απόπειρα εφαρμογής του τεκμηρίου της αθωότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου