(Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του Νίκου Κατζηλάκη)
In Συνεντεύξεις - Interviews on Απριλίου 30, 2009 at 12:29 μμ(Με διορθώσεις - εμφάσεις, βάσει υποδείξεων του ίδιου του Θ. Τενέζου, από εμένα -- Πότμος)
Ο Θεόδωρος Τενέζος κάνει εδώ και εβδομηντα έξι ημέρες απεργία πείνας, κατασκηνωμένος στη συμβολή των οδών Κότσικα και Πατησίων, έξω από την επιτροπή Ανταγωνισμού, στο κέντρο της Αθήνας. Καταγγέλλει την ύπαρξη καρτέλ στην αγορά του χάλυβα, το οποίο όπως υποστηρίζει, πολέμησε και κατάστρεψε τη μικρομεσαία επιχείρηση εμπορίας σιδήρου που είχε ιδρύσει. Ο ίδιος μιλά για προστασία των καρτέλ από πολιτικούς και από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, καθώς και για σύμπραξη των ΜΜΕ σε αυτό, συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε έπειτα από την προσφυγή του στα επίσημα εποπτικά όργανα του κράτους, τα οποία σύμφωνα με τον κ. Τενέζο, αγνόησαν τις καταγγελίες του για δύο χρόνια, δίνοντας χρόνο για καταστροφή στοιχείων, ενώ σήμερα προσπαθούν να αθωώσουν τα μέλη του καρτέλ με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο ίδιος απαιτεί την αντικατάσταση των μελών της Επιτροπής Ανταγωνισμού, πλήρη έρευνα για τα καρτέλ, καθώς και να προστατεύονται δικαστικά αυτοί που καταγγέλλουν την ύπαρξη τους, ενώ διαμηνύει ότι θα φτάσει ως το τέλος τη διαμαρτυρία του εάν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα του. Συγχρόνως, καλεί τον πολιτικό κόσμο σε μια πανεθνική συνδιάσκεψη με συμμετοχή εκπροσώπων της κοινωνίας προς εξεύρεση λύσεων στην κοινωνική κρίση. Στο κείμενο που ακολουθεί καταγράφονται μέρος των απόψεων του όπως εκφράστηκαν κατά τη συνομιλία μαζί του, αναφορικά στο πολιτικό σύστημα, τη λειτουργία της κοινωνίας και της αγοράς…
Για την ρήση ότι «κάθε λαός αξίζει την ηγεσία του»
Δεν πιστεύω ότι οι Έλληνες αξίζουν να ζουν αυτή την κατάσταση. Είμαστε λαός ελεύθερος που αγαπάει πραγματικά και δίδεται σε ό,τι καταπιάνεται με όλη του την ψυχική δύναμη. Οι ηγεσίες έχουν μπει σε έναν μηχανισμό που έχει φτιαχτεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ίσως πριν από τη μεταπολίτευση, ο οποίος είχε δομηθεί σε λάθος βάσεις. Εξυπηρετούσε ουσιαστικά τα μεγάλα συμφέροντα χωρίς να αγκαλιάζει και να δίνει την προσοχή που χρειάζεται στους πολίτες. Γι’ αυτό καταλήξαμε να είμαστε η δεύτερη χώρα μετά την Ισλανδία που κινδυνεύει με οικονομική κατάρρευση. Δυστυχώς ο πολιτικός κόσμος, εξαρτώμενος από το κεφάλαιο και τα μεγάλα συμφέροντα στην πορεία βρέθηκε πλήρως δεσμευμένος από αυτά.
Για το καπιταλιστικό σύστημα ως μέρος της κουλτούρας της βίας.
Ο καπιταλισμός ουσιαστικά υποθάλπει τον άκρατο εγωισμό που οδηγεί στη μοναξιά και τον φόβο, τα οποία νοιώθουμε όλοι εμείς για τον διπλανό του. Είναι ένας μηχανισμός που υπάρχει ανέκαθεν, σήμερα ονομάζεται καπιταλισμός και δημιουργεί τάξεις ανώτερων και κατώτερων ανθρώπων. Αυτό το σύστημα όμως πιστεύω ότι έχει φτάσεις το τέλος του. Ο κόσμος έχει κουραστεί από αυτή τη διαδικασία και οι άνθρωποι που ψάχνουν τη συλλογική λειτουργία της κοινωνίας πληθαίνουν. Αυτή η έννοια της αγάπης που έμπρακτα φανέρωσαν τα παιδιά μετά το θάνατο του Αλέξη τον Δεκέμβριο, και που εκφράζεται με αλληλεγγύη, με συγχώρεση και με φιλαδέλφεια είναι που διασφαλίζει μια κοινή λογική με κοινά συμφέροντα που δεν χωρά εγωισμούς.
Για τη ρήση «εμείς πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε στον κόσμο»
Είμαστε η αλλαγή. Δεν χρειάζεται να γίνουμε. Μέσα από μας αναδεικνύεται η εικόνα της αγάπης όπως και μέσα από μας αναδεικνυόταν η εικόνα του μίσους. Αυτά υπάρχουν μέσα σε όλους μας. Θα πω όμως αυτό που μου είπαν παιδιά που διαμαρτυρήθηκαν για τον θάνατο του Αλέξη.«Ζήσαμε την εικόνα της αγάπης και δεν θέλουμε να γυρίσουμε πίσω». Η απόλυτα ειρηνική εξέγερση των νέων, οι οποίοι έμεναν ακίνητοι, καθισμένοι μπροστά στα ΜΑΤ για ώρες αποδεικνύουν ότι η διαμαρτυρία τους δεν είχε να κάνει με βία, μίσος ή καταστροφές. Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο μηχανισμός του καπιταλιστικού συστήματος έχει δομηθεί όλα αυτά τα χρόνια και μεταλλάσσεται ανάλογα με την περίπτωση για να αυτό-προστατευθεί. Γνωρίζοντας ότι οι Έλληνες έχουν αγανακτήσει με τη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος, της οργανωμένης θρησκείας, των συμφερόντων και των μηχανισμών τους , ήξεραν ότι μια τέτοια κινητοποίηση θα μπορούσε να έχει πολύ μεγάλη συσπείρωση εάν δεν οδηγούσαν οι ίδιοι τις ακραίες αυτές πράξεις. Αυτό αποδεικνύεται από τις εικόνες ροπαλοφόρων πλάι στους αστυνομικούς. Η κίνηση των παιδιών ήταν μια κίνηση αγανάκτησης, απελπισίας και προσπάθησαν να δείξουν ότι εμείς αποτινάσσουμε το ζυγό της ψεύτικης δόξας και του πλούτου και θέλουμε να ζήσουμε όλοι μαζί. Ο μηχανισμός λοιπόν προσπάθησε να μεταλλαχθεί και ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να εκτονώσουν την οργή των διαδηλωτών με τα σπασίματα και έπειτα με την καταστολή να εκτονώσουν και την οργή όσων υπέστησαν ζημιές. Όλα αυτά για να καλύψουν τη δολοφονία ενός ανθρώπου που αποτέλεσε κατάφωρη έκφραση της εξουσίας και που ξεκινούσε από βαθύτερα αίτια που έκαναν τον αστυνομικό να βλέπει τον συνάνθρωπο του ως ζώο. Άρα η διαδικασία της πολιτικό-οικονομικής εξουσίας είχε στόχο, τη δημιουργία μηχανισμών καταστολής, ξέροντας ότι υπάρχει αγανάκτηση για τη λειτουργία των μεγάλων συμφερόντων, των πολιτικών και των μηχανισμών δικαιοσύνης και καταστολής.
Φοβούνται ότι μια συσπείρωση υπό την έννοια της αγάπης δεν θα μπορούν να την καταστείλουν, όπως και την απεργία πείνας. Η πρόταση μου είναι ένας δρόμος απελευθέρωσης για τους πολιτικούς. Έχουν την ευκαιρία να πουν την αλήθεια, και να καλέσουν αντιπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών σε μια πανεθνική συνδιάσκεψη ώστε να διαμορφώσουμε μια κοινή πορεία για ένα καλύτερο αύριο Γιατί ο πλούτος της Ελλάδας βρίσκεται συσσωρεμένος σε πολύ λίγα χέρια. Καταρρέει το ελληνικό κράτος και οι Έλληνες δεν πρόκειται να τους συγχωρήσουν. Πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να σταματήσουν πριν καταστραφούμε όλοι.
Για τις δημοσκοπήσεις που παρουσιάζουν ένα μεγάλο κομμάτι των πολιτών να θέλουν περισσότερη αστυνόμευση, άρση του πανεπιστημιακού ασύλου,
Δεν πιστεύω τις δημοσκοπήσεις. Τα πράγματα που μας προβάλλουν είναι κατευθυνόμενα. Από τη στιγμή που διαμορφώνουν εικόνες στις καρδιές των ανθρώπων σύμφωνα με τα συμφέροντα τους, εγώ δεν τις πιστεύω. Ρωτήστε έξω στο δρόμο ποιος Έλληνας θέλει περισσότερη αστυνομία και καταστολή και ποιος θέλει να ζει ειρηνικά. Σε ποσοστό 100% θα σου ζητήσουν το δεύτερο. Τα ΜΜΕ είναι πλήρως κατευθυνόμενα. Θα σας δώσω τη δική μου δημοσκόπηση, που είμαι κοντά σαράντα ημέρες στο δρόμο. Κανείς δεν μου μίλησε αρνητικά για την απεργία πείνας μου. Αυτό καταδεικνύει ότι το 100% των πολιτών είναι αγανακτισμένοι. Αν ανατρέξουμε πριν λίγες μέρες, ο υπουργός δημοσίας τάξεως δήλωσε ότι χρειάζεται «λιγότερη ελευθερία για το καλό όλων μας». Έχω κρατήσει το δημοσίευμα για να καταδεικνύω την απολυταρχική φύση της πολιτικού συστήματος.
Για το ποια μπορεί να είναι η εναλλακτική σε αυτό το σύστημα.
Πιστεύω ότι ακόμη και άνθρωποι που απαρτίζουν το σύστημα βρίσκονται κάτω από το ίδιο καθεστώς, φοβούνται να μην πάθουν καρκίνο να μη χάσουν τη γυναίκα τους, τα παιδιά τους, όπως όλοι μας. Και αυτοί βρίσκονται δέσμιοι της ψεύτικης λειτουργίας της εξουσίας και του πλούτου που επί της ουσίας κανείς μας δεν έφερε και δεν παίρνει μαζί του. Πιστεύω ότι όλοι έχουμε ανάγκη από ισότητα, το δικαίωμα να ζούμε κατά τον ίδιο τρόπο χωρίς ταξικές και οικονομικές διαφορές. Και πιστεύω ότι αυτή είναι η λύση.
Για το ότι ως επιχειρηματίας λειτούργησε στα πλαίσια του συστήματος.
Ποτέ δεν είχε η επιχείρηση μας την ουσιαστική λειτουργία της καπιταλιστικής εξουσίας. Λειτουργούσε χωρίς φόβο για τυχόν εξαπάτηση από τον συνεταίρο ή τους εργαζόμενους. Δεν είχαμε υπαλλήλους, αλλά φίλους, οι οποίοι είχαν τα ένσημα τους, τις αποδοχές τους, υπήρχε τεράστια αλληλοβοήθεια για αυτό και υπήρχε μια τεράστια ανάπτυξη του 10-11% μηνιαίως. Δεν υπήρχε η έννοια της εξουσίας, αλλά μια επιχείρηση που είχε δομηθεί πάνω σε μια κοινή λογική για το κοινό συμφέρον όλων. Αυτό θέλω να μεταφέρω στους πολίτες και τους πολιτικούς. Ένα πρότυπο που ξέρω ότι μπορεί να εφαρμοστεί και είναι πολύ αποτελεσματικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου